KARDEŞLER ARASI KISKANÇLIK ve KAVGALAR
Kardeş kıskançlığı, çocuğun verdiği normal bir tepkidir. Sevilen kişinin başkasıyla paylaşılmasına katlanamamak “kıskançlık” olarak tanımlanır. Kardeşler arasında ki yaş farkı ne kadar az ise kıskançlığın görülme ihtimali o kadar fazladır.
İlgi ve sevgi önceleri çocuğun üzerinde iken, birden bire ortaya çıkan bebeğe yöneltilen ilgi, şefkat ve sevgi, kıskançlığın oluşmasında büyük etkendir.
Kardeşler arasında var olan rekabet ve kıskançlıktan dolayı çıkan kavgalardan çoğu aile yakınmaktadır. Bazı çocuklar kardeşlerine fiziksel saldırıda bulunur. Ve onu sevmediğini, ondan nefret ettiğini söyler. Aslında çocuğun bu davranışı yansıtmadır. Tepkisi küçük kardeşine değil, anne babaya karşıdır. Bazı çocuklar da anne babanın gözünden düşmemek ve onların takdirini kazanmak için kardeşini sevmediği halde onu seviyormuş gibi rol yaparlar.
Çocuklar arasında yaşanan kıskançlık ve kavgaların artması da azalma da anne babanın elindedir. Dengeli bir tutum bunların en az seviyeye inmesini ve ortadan kalkmasını sağlar.
NELER YAPILABİLİR ?
- Kardeşi dünyaya gelmeden önce bu durumun çocuğa uygun bir dille anlatılması ve yeni duruma alıştırılması gerekmektedir. Yeni doğan bebeğe kardeşinin yanında aşırı sevgi gösterilmemelidir. Anne baba burada sevgi ve ilgilerini çocuklarına eşit şekilde dağıtmalıdır. Anne küçük çocuğa zaman ayırırken, babanın da aynı zamanda diğer çocukla ilgilenmesi yerinde bir davranış olacaktır.
- Yeni doğanın bazı ihtiyaçlarının karşılanmasında çocuğa sorumluluk verilmelidir. Biberonla süt içirmek, bebeğin mamasını birlikte hazırlamak gibi.
- Anne baba çocuklar arasında ayrım yapmamalı onların her birinin ayrı bir birey olduğunun farkına varmalıdırlar. Bireysel farklar göz ardı edilirse kardeşler arası kıskançlık ve rekabet daha çok artacaktır. Burada yapılması gereken çocuğun bireyselleşmesine ve ayrı kişiliğinin gelişmesine yardımcı olmaktır.
- Kardeşler arasındaki anlaşmazlık ve kavgalarda anne babalar hâkim veya hakem rolünde olmamalıdır. Mesele çok büyümüş ve içinden çıkılması zor durum almışsa müdahale edilmelidir.
- Kardeşler arasında bir kavga çıktı ise ‘ kim başlattı ‘ sorusunu sormayın. Çünkü çocuklar birbirlerini suçlayarak içinden çıkılması zor bir problemin içine sizi de çekerler. Böyle bir mesele karşısında kavganın içinde olan her çocuğa, kavganın başlamasına sebep oldukları için eşit şekilde sonuçlarına katlanabilecekleri bir yaptırım uygulanmalıdır. Mesela ortada paylaşılmayan bir top varsa onu ortadan kaldırıp ,’ iz aranızda ki problemi çözene kadar bu bende kalacak’ diyerek onları çözüm aramaya teşvik edebilirsiniz.
- Kardeşler arasında ki anlaşmazlıklarda sürekli büyük çocuğa ,’ sen büyüksün,ablasın,ağabeysin’ şeklinde yüklenilmesi doğru bir davranış değildir. Genelde küçük çocuklar kavga sonucunda ağlayarak annelerinin yanına gelir ve aralarındaki duyguları kullanarak diğer kardeşlerini suçlamaya çalışırlar. Anne baba olarak böyle bir durumda kesinlikle taraf tutmamalısınız. Çünkü diğer kardeşlerin sürekli olarak küçük kardeşlerinin anne babaları tarafından kollandığı ve korunduğu yargısını geliştirmesine sebep olur.
- Aile içinde birlikte olma mesajları verilmelidir. Bazı konularda çocuklarla birlikte hareket etmeli, onlarında fikirleri alınmalı ki karşılaşılan problemlerin konuşarak ve birlikte hareket edilerek çözülebildiğini çocuklar kavrayabilsinler.
- Kardeşler arasında iyi geçinmeler ödüllendirilmeli ve çocuklar ,’ sizler çok güzel anlaşıyorsunuz ‘ şeklinde sürekli övülmelidir.
